η ανάγκη να ανήκεις όχι μόνος, μαζί, όμως δεν κατανοείς την ανεξαρτησία, την ελευθερία, την διαφορετικότητα, τη μοναδικότητα, την ξεχωριστή μαγεία του ταξιδιού σου, αυτό που σε ενώνει και σε διαφοροποιεί, αυτό που σε απογειώνει και σε προσγειώνει συγχρόνως, σε γειώνει στο επίπεδο συνειδητότητας, εκεί που παλεύεις με τα στοιχειακά της ψυχής σου για να λυτρώσεις τον πόνο και την οδύνη, εκεί που γιγαντώνεις το ανάστημά σου και ορμάς με δύναμη στα σύννεφα των προσδοκιών σου χωρίς να υπολογίζεις την απόσταση, εκεί που ξαφνικά αιωρείσαι και παρατηρείς τα πάντα, εκεί που υπάρχει μόνο το πέταγμα της ψυχής στα χρωματικά πεδία και τις δονήσεις, τότε που η σπίθα γίνεται πύρινη λαίλαπα και λιώνει τα δεσμά της ύλης σου...